Zo doen ze het in… India
| 2,7 minuten leestijd
Al sinds mensenheugenis vinden in India crematies plaats in de open lucht. 85% van de bevolking is Hindoe en Hindoes geloven dat crematie de snelste manier is om de ziel het lichaam te laten verlaten op weg naar zijn nieuwe bestemming. Een (water) begrafenis is overigens ook mogelijk. Bij voorkeur vindt een crematie plaats in een van de zeven heilige steden van India. Agra is een bekende heilige stad maar wat crematies betreft is vooral Varanasi aan de Ganges bekend.
Het hindoeïsme
Naast het hindoeisme zijn in India ook het boeddhisme, islam, christendom, jodendom, sikhisme en het jainisme te vinden. De laatste twee komen in geen enkel ander land voor. Ook een van de oudste godsdiensten ter wereld, het mazdeïsme (de godsdienst van de parsi’s) vind je hier. Parsi’s aanbidden hun God Ahura Mazda in tempels waar het eeuwige vuur brandt. In tegenstelling tot het hindoeïsme cremeren zij hun doden niet, maar leggen zij ze in de open lucht. De lijken zijn voer voor gieren en roofvogels.
De verschillende stromingen binnen het hindoeïsme hebben met elkaar gemeen hebben dat men gelooft dat je verschillende reïncarnaties en wedergeboorten doormaakt voordat je herenigd wordt met Brahman, de oerkracht.
"Huilen is niet gewenst, dat verstoort de gang van de ziel van de overledene naar zijn nieuwe bestemming"
"Huilen is niet gewenst, dat verstoort de gang van de ziel van de overledene naar zijn nieuwe bestemming"
De crematie
Crematieplaatsen worden ‘burning ghats’ genoemd en zijn herkenbaar aan de asresten. In de stad Agra vinden gemiddeld 10 crematies per dag plaats met uitschieters naar 50. Per lichaam wordt zo’n 300 kilo hout verstookt.
De overledene wordt op een draagbaar naar de plek van de crematie gebracht. Het lichaam wordt met water uit de rivier gewassen, het gezicht wordt gereinigd met boter. Het lichaam van de overledene wordt vervolgens op de brandstapel gelegd en met bloemen en sandelhoutpoeder besprenkeld. Daarna wordt de brandstapel met een fakkel aangestoken.
Huilen is niet gewenst, dat verstoort de gang van de ziel van de overledene naar zijn nieuwe bestemming. Een crematie duurt drie tot vier uur. Pas als de schedel van de overledene gebroken is, spreekt de familie de zegeningen uit.
Zestien uur later verzamelt de familie de asresten en strooit deze in de rivier. De crematie is een mannenaangelegenheid. Vrouwen zijn er niet bij aanwezig. De offeraar, een mannelijk lid van de familie, leidt alle rituelen voor, tijdens en na de crematie. Voor aanvang dient hij zich ook de reinigen, na de crematie gelden voor hem speciale regels. Hij mag tijdens de 13 dagen die volgen o.a. niemand aanraken, omdat hij onrein is.
De dertiende dag na de crematie spreekt een priester tijdens een ceremonie in het huis van de overledene een mantra uit. Daarna gaat de familie weer over tot de orde van de dag. Verschillende categorieën overleden Hindoes worden niet verbrand. Hun lichaam wordt aan het water toevertrouwd.
Varanasi
In Varanasi, een van de oudste steden ter wereld en een heilige stad voor de Hindoes, vinden per dag zeker 200 crematies plaats. Een van de oudste en heiligste verbrandingsplaatsen langs de Ganges is al meer dan vierduizend jaar in handen van dezelfde onderneming. In Varanasi wordt de crematie uitgevoerd door iemand uit de laagste sociale klasse. Zij worden de ‘onaanraakbaren’ genoemd, omdat zij continue onrein zijn. Het vuur wordt aangestoken door de oudste zoon van de familie. In Varanasi zijn vrouwen wel welkom bij de crematie. Maar ook hier geldt: niet huilen!
-
National Geographic: Death Along the Ganges River | The Story of God - YouTube
-
Documentary on Manikarnika Ghat: Manikarnika: The Burning Ghat | Documentary on Manikarnika Ghat - YouTube
