Fase 1: Ontkenning

Ontkenning is vaak het eerste emotionele schild dat je nabestaanden gebruiken als reactie op verlies. Het helpt ze om het verdriet in hun eigen tempo toe te laten, terwijl ze proberen de realiteit van het verlies te begrijpen.

Fase 2: Woede

Woede kan als een golf van intense emotie over iemand heen spoelen. Deze boosheid kan gericht zijn op de situatie, de overledene, zichzelf of de anderen om hen heen. Het is een natuurlijke reactie op het oneerlijke en hulpeloze gevoel dat vaak samengaat met verlies.

Fase 3: Onderhandelen

In de fase van onderhandelen proberen nabestaanden betekenis te vinden in het verlies. Ze stellen doelen voor zichzelf en proberen te onderhandelen met het universum. Dit doen ze in de hoop dat als ze bepaalde dingen doen of veranderen, het verlies teruggedraaid kan worden. Dit is een manier om controle te krijgen in een situatie die onbeheersbaar lijkt.

Fase 4: Depressie

Naarmate het besef doordringt dat de vorige fasen geen verlichting bieden, kan een diepgaand gevoel van verdriet en hulpeloosheid ontstaan. Deze fase kan leiden tot depressie, waarin nabestaanden zich machteloos en onzeker voelen. Het is belangrijk te realiseren dat deze gevoelens normaal zijn tijdens het verwerken van verlies.

Fase 5: Aanvaarding

Uiteindelijk, na voldoende tijd en reflectie, komt de fase van aanvaarding. In deze fase lukt het om het verlies los te laten en langzaam weer verder te gaan met het leven. Dit betekent niet dat het verdriet verdwijnt, maar dat nabestaanden leren leven met de leegte die de overledene heeft achtergelaten. Aanvaarding betekent niet dat je nabestaanden je vergeten, maar dat ze hebben geleerd om verder te gaan met hun leven. Terwijl ze de herinnering koesteren.